به نقل از «ایمنا»

تعامل شهر و خانه

تاریخ انتشار: ۵ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۸۹۱۹۲

مردمان امروز به فراموشی نسبت به چگونگی سکونت در شهر دچار گشته‌اند. بدین سبب چگونه در شهر بودن و ساختن را نیز به فراموشی می‌سپارند. اکنون آنان بدون آنکه شهر را تحت سکونت خود درآورند تنها در آن حضور دارند. انسان در شهر هوشمند امروز با طبیعت، خانه و شهر بیگانه است.

به گزارش خبرنگار ایمنا و براساس یادداشتی از حسین فتحی‌اکبری، دانش‌آموخته مطالعات شهری، شهر یک مکان نیست، یک احساس است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شهر چیزی است که با روح و احساس ما پیوند می‌خورد. احساس تعلق و در عین حال امنیت و آرامش. شاید شهر ایده‌آل چیزی همانند خوشبختی باشد، گذرا، مبهم و انتزاعی. حسی که لحظه‌ای سراغ‌مان می‌آید و ناگهان پر می‌کشد و می‌رود. نه، من شهری ندارم. خیابانی نمانده است. دیوار و سقف خانه من همین‌ها است که می‌نویسم، همین طرز نوشتن از راست به چپ، در این انحنای نون است.

مردمان امروز، به فراموشی نسبت به چگونگی سکونت در شهر دچار گشته‌اند. بدین سبب، چگونه در شهر بودن و ساختن را نیز به فراموشی می‌سپارند. اکنون آنان بدون آنکه شهر را تحت سکونت خود درآورند تنها در آن حضور دارند. انسان در شهر هوشمند امروز، با طبیعت، خانه و شهر، بیگانه است. آشنایی و شناخت او از گیاهان، درختان، گل‌ها و جانوران از طریق کتاب‌هاست. تنها درک او از چرخش فصل‌ها، احساس گرما و سرما، یا چند شاخه برگِ درختِ کنار پیاده‌رو خیابان‌ها است.

زندگی انسان امروز نه در خانه بلکه در خوابگاه‌ها و آپارتمان‌های چندین طبقه که بی‌شباهت به سلول‌های زندان و اتاق‌های بیمارستان نیست، خلاصه می‌شود. آپارتمان‌های کوچک و درهم تنیده که هیچ شباهتی به خانه نداشته و سال به سال، جا را برای حضور انسان تنگ‌تر می‌کنند. خانه برای انسان جایی نیست که در آن چیزی قرار داده می‌شود، بلکه ما در خانه قرار می‌گیریم. تقرر ما در خانه با انس و الفت انجام می‌شود. خانه مکانت ما است، نه جایی صرفاً قابل‌اندازه‌گیری و قابل‌تعریف با مفاهیم کمی. در این آپارتمان‌ها دریچه‌ای برای تابش خورشید صبحگاهی وجود ندارد و گاهی حتی اگر چنین امکانی هم باشد آلودگی هوا چنین اجازه‌ای را نمی‌دهد.

انسان آپارتمانی هیچ‌گاه با مفهوم خانه آشنایی حاصل نخواهد کرد. درواقع امروز بی‌خانمان هستیم، زیرا کیفیت خریدار ندارد. زیرا به همان سبب که متقاضی کیفیت نیستیم، خریدار شعر هم نیستیم و برای شاعرانگیِ مفهوم خانه هم تقاضایی نداریم. متقاضی بسیاری چیزهای دیگر نیز نیستیم و اصلاً نمی‌دانیم این چیزها اگر وجود داشت به چه دردی می‌خورد و به چه کارمان می‌آید.

پیش از آن‌که همه چیز را فراموش کنیم، پیش از آن‌که با یادها و یادبودها، آن‌چه گذشت را با زحمت به یاد آوریم، خانه جایی بود که در آن متولد شدیم و شهر را دیدیم. فرایندی است که آدمی در جریان آن «مکانِ بودن» را تبدیل به خانه کرده و با چهار منبع اصلی تفکر؛ یعنی خدا، خود، آسمان و زمین به برقراری هماهنگی می‌پردازد. درواقع، خانه، برقراری پیوندی پرمعنا بین انسان و شهر است. خانه جای امنی بود، همانند آغوش مادر. همانند سنگری که می‌شد در آن از شهر در امان بود. من تردید دارم. من به امنیت خانه ایمان دارم، اما در عین حال به تقدیس و تطهیرش مشکوک هستم.

خانه گاهی آوار می‌شود، گاهی فرو می‌ریزد، گاهی خواب‌زده می‌شویم در آن، می‌پریم ناگهان. خانه فارغ از ریخت و سر و شکل‌اش، فارغ از تمام اجزا مادی‌اش و هر آنچه با آن ساخته شده است، جایی بود که همه‌ی ما با میان ذهنیت‌ها، روح‌ها، فکرها و ارزش‌ها و خلاصه تمام میراث خود را در آن شناختیم. جایی که باید مهربانی و صمیمیت، ما را برای مواجهه‌ی بی‌امان با غریبه‌ها؛ با هیولای شهر آماده می‌کرد. شهرِ من کجاست؟

شهرِ من، همان جا است که صداها و قیافه‌ها را برای اولین بار تجربه کردم، همان‌جا که برای آخرین بار نیز آخرین بازماندگان خاطرات را با آن و درون آن به یاد می‌آورم. شهر من، محور خاطره‌انگیزِ تاریخ زندگیِ من است. جایی ابدی در ذهن و گویی ازلی در سرنوشت. شهرِ من، نه تنها اولین جهان تجربی فردی من، که مهم‌ترین و بنیادی‌ترین واقعیت تعیین کننده‌ی طبقاتیِ من است. جایی که نشانه از ماهیت اجدادم در ساختار اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگیِ سرزمینم است.

مالک بودن بر خانه و عدم مالکیت بر آن، کجایی خانه در شهر یا خارج از شهر؛ متراژ، بنا و زیربنا، شکل و موادی که با آن ساخته شده، اتاق‌ها و پله‌ها و هر آن‌چه دارد و ندارد تعیین‌کننده‌ی جایگاه طبقاتی ماست. خانه امر نفرین شده‌ای است که مقدار و میزان و دیگر ویژگی‌های آن اولین نشانه‌ی جایگاه طبقاتی و عینی ما در جامعه است. بی‌خانه ماندن در شهر، سخت تحمل‌ناپذیر است؛ دردی که از قدیم مشهور است؛ دردمندی عمیق عینی و اوج فقر و تهی‌دستی و پابرهنگی.

کد خبر 608045

منبع: ایمنا

کلیدواژه: شهر مدیریت شهری شهرهای ايران شهرداری شهر و خانه محیط شهری برنامه ریزی شهری شهرداری ها شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۸۹۱۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دلالان در پی حذف ماده ۲۷ قانون کار هستند

معاون امور بین‌الملل خانه کارگر جمهوری اسلامی ایران گفت: برخی افراد که دلال و واسطه‌گر هستند، تلاش می‌کنند ماده ۲۷ قانون کار (حق سنوات کارگران) را حذف کرده و امنیت شغلی کارگران را به خطر بیندازند.

به گزارش خبرگزاری ایمنا از قزوین، محمد حمزه‌ای عصر امروز -سه‌شنبه یازدهم اردیبهشت- در مراسم روز جهانی کارگر اظهار کرد: نظام سرمایه‌داری رحم و مروت ندارد و در همین کشورهای غربی مانند شهر لوس‌آنجلس بیش از ۶ هزار بی‌خانمان داریم و کسی آن را مطرح نمی‌کند.

وی اضافه کرد: انقلاب ما ارزشی است و اگر از کارگران و اقشار کم درآمد فاصله بگیریم دچار مشکل می شویم. به نظر می رسد کسانی که به افزایش دستمزد کارگران اشکال می‌گیرند، نگاه تخصصی ندارند و اینکه حداقل دستمزد باید با حفظ کرامت انسانی بتواند یک خانواده چهار نفره را اداره کند، کمترین خواسته است.

معاون خانه کارگر جمهوری اسلامی ایران با بیان اینکه کشورهای توسعه‌یافته که به موضوع کارگری توجه کردند، امروز هم اقتصاد و هم اشتغال پایداری دارند، گفت: ما هم باید در این مسئله جدی باشیم و با توجه به تأکیدات مقام معظم رهبری که فرمودند کارگران باید امنیت شغلی و معیشت مناسب داشته باشند، این وضعیت را بهبود بخشیم.

حمزه‌ای ادامه داد: برخی افرادی که دلال و واسطه‌گر هستند، تلاش می‌کنند ماده ۲۷ قانون کار (حق سنوات کارگران) را حذف کنند و امنیت شغلی کارگران را به خطر بیندازند که باید اذعان کرد بی‌توجهی به دستمزدها امنیت شغلی کارگران را زیر سؤال می‌برد.

وی گفت: حذف ارز ترجیهی با تصویب مجلس منجر به فقر بیشتر کارگران شده است و امروز شاهد گرانی بی‌رویه اجناس و اقلام اساسی هستیم که این وضعیت را ما پیش‌بینی کرده بودیم و به مجلس هم گفتیم، اما نمایندگان بدون نگاه کارشناسی موضوع را تصویب کردند و سن بازنشستگان را بالا بردند و به کارگران آسیب زدند.

معاون دبیرکل خانه کارگر تصریح کرد: در همه دنیا یک مجلس سه‌جانبه کارگری، کارفرمایی و دولتی برای حل مسائل کارگری مذاکره می‌کند، اما در ایران فقط بخش دولتی تصمیم‌گیرنده و تعیین‌کننده است.

حمزه‌ای با یادآوری اینکه کارگران عاشق ولایت و کشورند اما مشکلات جدی دارند، تصریح کرد: با این حال درخواست می‌کنیم همین قانون کار حفظ شده و ماده ۲۷ آن اجرای شود و اگر زمزمه حذف این ماده صحت داشته باشد، باید منتظر تازیانه‌ای دیگر بر پیکر کارگران مظلوم باشیم.

کد خبر 749501